Δεν χωράνε τα 1 εναντίον 5 στην ανάπτυξη παιχνιδιών: Οι παγίδες της νοοτροπίας του ήρωα (και πώς να την καταπολεμήσετε)

Στις δύο πρώτες μου δημοσιεύσεις αυτή τη χρονιά (1, 2), ανέλυσα τους στόχους της Riot, τον τρόπο που δουλεύουμε και τη μαγεία της συνεργασίας. Ωστόσο, αυτή τη φορά θέλω να κάνω ένα διάλειμμα από τα καθημερινά μας ζητήματα και να μιλήσω για την ισορροπία μεταξύ προσωπικής και επαγγελματικής ζωής, για την αξία του παιχνιδιού και για το πώς ο κλάδος μας μπορεί να απομακρυνθεί από τη νοοτροπία του «ήρωα», ο οποίος είναι αφοσιωμένος στη δουλειά του 24/7.

Το ζήτημα του να μην δουλεύεις με αγγίζει και προσωπικά αυτή τη στιγμή, καθώς πρόσφατα τελείωσαν οι 12 εβδομάδες της άδειας πατρότητάς μου.

Πέρα από τη δουλειά

Η 3η Σεπτεμβρίου του 2022, η ημέρα που το Arcane έλαβε το Βραβείο Emmy στην κατηγορία «Outstanding Animated Program», ήταν μία από τις στιγμές για τις οποίες νιώθω πιο περήφανος στην (επαγγελματική) ζωή μου. Παρατηρείτε όμως κάτι ασυνήθιστο σε αυτή τη φωτογραφία από εκείνη την ημέρα;

Ο Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας δεν ήταν εκεί. Και δεν το μετανιώνω ούτε στιγμή. Δεν διάβασα συγχαρητήρια μηνύματα στο email μου ή το Slack. Δεν συμμετείχα σε κάποια συνάντηση για να μιλήσω για αυτή τη νίκη. Στην πραγματικότητα, δεν δούλευα καθόλου εκείνη την περίοδο, επειδή ήμουν στο σπίτι με κάτι πολύ πιο σημαντικό: το τέταρτο παιδί μου. Ήταν μια επιλογή που δεν έκανα ελαφρά τη καρδία. Λατρεύω τη δουλειά μου στη Riot, λατρεύω το Arcane, αλλά πάνω από όλα λατρεύω την οικογένειά μου.

Και αυτά δεν είναι απλώς τα κούφια λόγια ενός μεγαλοστελέχους. Πήρα πολύ στα σοβαρά την άδεια πατρότητάς μου: ούτε συναντήσεις, ούτε email, ούτε Slack καθ' όλη τη διάρκεια. Ήθελα να με ενημερώσουν μόνο αν έπαιρνε φωτιά το κτήριο. Φυσικά, αυτό σημαίνει ότι έχασα κάποια συναρπαστικά πράγματα (μαθαίνω ότι έχασα κάποιες πολύ κουλ δοκιμές για μελλοντικό περιεχόμενο του παιχνιδιού 👀), αλλά, αν με ρωτάτε, το παιδάκι μου αξίζει όσο 99 Βραβεία Emmy. Το άγχος μου μειώθηκε θεαματικά, γνώρισα στην οικογένειά μου στη Γαλλία τη νέα μας προσθήκη και επέστρεψα με αναζωπυρωμένο πάθος για το επόμενο κεφάλαιο της Riot.

Είχα, επίσης, την ευκαιρία (χάρη στην απρόβλεπτη φύση των καθηκόντων αυτών που έχουν γίνει πρόσφατα μπαμπάδες) να παίξω μερικά offline παιχνίδια όταν είχα ελεύθερο χρόνο. Μόλις τελείωσα το Triangle Strategy και επέστρεψα στο Slay the Spire, αυτή τη φορά στην εκπληκτική του έκδοση για κινητές συσκευές.

Μετά από όλα αυτά, πολλοί ίσως πιστεύουν πως αυτό για εμένα ήταν μια παρέκκλιση. Πως μόλις επέστρεψα, δούλεψα ατελείωτες ώρες για να συγκεντρώσω τη λίστα των εκκρεμοτήτων και ότι έκτοτε συνεχίζω να μοχθώ αδιάκοπα. Ευτυχώς, αυτό δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια, χάρη στην ισορροπημένη προσέγγιση της Riot απέναντι στη δουλειά.

Τέλος στη νοοτροπία του ήρωα

Νωρίς στην καριέρα μου, διατηρούσα τη διαστρεβλωμένη πεποίθηση ότι τα διαλείμματα είναι κάτι κακό και ότι το να δουλεύω πολλές ώρες σημαίνει ότι «είμαι εκεί». Ήμουν περήφανος που ήμουν πάντα διαθέσιμος, που έγραφα email όλες τις ώρες της ημέρας και που ήμουν εξίσου παραγωγικός στις διακοπές όσο και στο γραφείο. Με λίγα λόγια, προσπαθούσα να το παίξω ήρωας. Σύντομα συνειδητοποίησα πόσο λάθος έκανα.

Στους κλάδους που διέπει η δημιουργικότητα, η επιτυχής εκτέλεση είναι μόνο το ένα μέτωπο της μάχης. Συχνά, αυτό που φέρνει τη νίκη ή την ήττα είναι η έμπνευση. Η καινοτομία απαιτεί μια καλοζυγισμένη συνταγή με τη σωστή αναλογία συστατικών, και ένα από τα πιο σημαντικά συστατικά είναι η νοοτροπία. Ξέρω πως αν δεν βρω τους σωστούς τρόπους να γεμίσω τις μπαταρίες μου, δεν θα μπορέσω να δώσω τον καλύτερο δημιουργικό μου εαυτό και δεν θα είμαι έτοιμος να συνεργαστώ με τρόπους που οδηγούν σε σπουδαίες καινοτομίες για τους παίκτες.

Αυτό το «γέμισμα μπαταριών» μπορεί να πάρει πολλές μορφές. Ίσως σημαίνει να παίξεις το αγαπημένο σου παιχνίδι, να δεις τις νέες κυκλοφορίες του Netflix ή να φας ένα ωραίο γεύμα με οικογένεια και φίλους. Μερικές φορές, μπορεί να σημαίνει να πας κανονικές διακοπές. Ιδανικά, για εμένα οι διακοπές περιλαμβάνουν ένα ζευγάρι πέδιλα του σκι και φρέσκο χιόνι. Ανεξαρτήτως είδους διακοπών, αυτός ο χρόνος που περνάς πλήρως αποσυνδεδεμένος είναι ανεκτίμητος.

Το γεγονός ότι, εν έτει 2022, υπάρχουν ακόμη ηγέτες του κλάδου μας που εξιδανικεύουν τις 100 ώρες εργασίας την εβδομάδα με κάνει να πιστεύω πως δεν έχουν πάρει το μάθημά τους από το παρελθόν αυτού του κλάδου. Οι εταιρείες βιντεοπαιχνιδιών απογοητεύουν ανησυχητικά συχνά τα άτομα που, μεγαλώνοντας, όνειρό τους ήταν να φτιάχνουν παιχνίδια. Στη Riot, έχουμε προσπαθήσει να μιλάμε με διαφάνεια για τις αποτυχίες μας και τα μαθήματα που πήραμε σε επίπεδο νοοτροπίας, οπότε θέλω να είμαι ειλικρινής και ως προς τον τρόπο που προσεγγίζουμε την ισορροπία επαγγελματικής και προσωπικής ζωής και το πώς έχουμε οργανώσει τη Riot ώστε να αποφεύγουμε τις υπερβολικές υπερωρίες.

Συνειδητοποιώ πως οι ατέλειωτες ώρες εργασίας και η εξουθένωση προκειμένου «να είσαι πάντα εκεί» (δηλαδή η νοοτροπία του ήρωα) μπορεί να χρειάζεται κάποιες φορές. Αν διευθύνεις μια startup ή η εταιρεία σου δεν πηγαίνει καλά, αυτή η αφοσίωση ίσως να μην είναι απλώς απαραίτητη, αλλά και να βοηθήσει ενεργοποιώντας τους ανθρώπους, ώστε με τη σειρά τους να βοηθήσουν την εταιρεία να στραφεί σε μια θετική κατεύθυνση. Εντούτοις, όταν έχεις μια υγιή, αναπτυσσόμενη παγκόσμια εταιρεία, αυτό το μοντέλο απλώς δεν είναι βιώσιμο. Στόχος ενός Διευθύνοντα Συμβούλου θα έπρεπε να είναι να φτιάξει έναν οργανισμό που ευημερεί χωρίς τη νοοτροπία του ήρωα.

Η ισορροπία επαγγελματικής και προσωπικής ζωής δεν έρχεται ουρανοκατέβατη. Προσπαθούμε ενεργά να δημιουργήσουμε μια εργασιακή νοοτροπία που ανταμείβει τη δημιουργική σκέψη και την επίλυση προβλημάτων και που δεν απαιτεί από τους Rioters να αφιερώνουν κάθε λεπτό της ημέρας τους στη δουλειά. Πάντα θα υπάρχει κι άλλη δουλειά να γίνει, οπότε πρέπει να ασχοληθείς με τον προγραμματισμό, την παραγωγή και τη δημιουργία μιας εργασιακής προσέγγισης που δεν ανταμείβει (ή απαιτεί) τις υπερβολικές υπερωρίες. Ως ηγέτες, πρέπει επίσης να γνωρίζουμε πως, όταν είμαστε πάντα εκεί 24/7, δουλεύοντας τα Σαββατοκύριακα και μέχρι αργά το βράδυ, ακόμη και αν δεν ζητάμε το ίδιο από τους άλλους, αυτοί θα νομίζουν πως αυτό πρέπει να κάνουν. 

Σε μια εταιρεία που επικεντρώνεται στα παιχνίδια που δεν τερματίζονται (live-service) όπως η Riot, δεν μπορούμε να θεωρήσουμε την κυκλοφορία κάποιου πράγματος ως μια συνθήκη νίκης. Όταν εμείς κυκλοφορούμε ένα παιχνίδι, είναι σαν να έχουμε βγάλει το προσχέδιο... το πραγματικό παιχνίδι βρίσκεται μπροστά μας. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να υποστηρίζουμε τα παιχνίδια για μήνες, χρόνια ή και, ιδανικά, δεκαετίες μετά την κυκλοφορία τους. Για να το κάνουμε αυτό σωστά, πρέπει να ξέρουμε πότε να κάνουμε πίσω, να ξεκουραζόμαστε, να ανασυντάσσουμε τις δυνάμεις μας και να επανερχόμαστε δυνατότεροι την επόμενη εβδομάδα. Πρέπει να ξέρουμε πότε να μην μπούμε σε αυτό το 1 εναντίον 5, να μην γίνουμε οι ήρωες. 

Θέλω να αναγνωρίσω πως, αν και ωραία ακούγονται όλα αυτά, υπάρχουν φορές που οι Rioters, όπως αυτοί που δημιουργούν εκπληκτικές εμπειρίες για τους παίκτες σαν το Παγκόσμιο ή αυτούς που δουλεύουν τις τελευταίες λεπτομέρειες πριν από μια μεγάλη κυκλοφορία, αφιερώνουν πολύ χρόνο για να κάνουν την εμπειρία όσο καλύτερη γίνεται. Εκτιμάμε τη σκληρή δουλειά τους και την άψογη εκτέλεση εκείνες τις μεγάλες στιγμές. Αναγνωρίζουμε επίσης ότι, μετά τη μεγάλη μέρα, είναι σημαντικό να δίνουμε σε αυτούς τους Rioters τον χώρο να γεμίσουν τις μπαταρίες τους με τον δικό τους τρόπο μετά από τη δύσκολη περίοδο. 

Μερικές φορές οι ώρες εργασίας είναι πολλές, όμως όταν η σκληρή δουλειά μετατρέπεται σε ασταμάτητες υπερωρίες και το περιστασιακό γίνεται μόνιμο, αυτό σημαίνει πως η ηγεσία έχει αποτύχει. Στο πλαίσιο των εσωτερικών μας ερευνών, ρωτάμε συγκεκριμένα για την ευθυγράμμιση της επαγγελματικής και της προσωπικής ζωής. Αν κάποια ομάδα παρεκκλίνει σημαντικά από τον μέσο όρο, θέλουμε να το μαθαίνουμε αμέσως και να βρίσκουμε μια λύση σε συνεργασία με την ομάδα. 

Υποστήριξη των Rioters και των Riotlings

Συνεχίζουμε να αναζητούμε ενεργά τρόπους να υποστηρίζουμε τους Rioters ώστε να απολαμβάνουν τη ζωή τους εκτός δουλειάς.

Τα τελευταία χρόνια επεκτείνουμε την πολιτική γονικής άδειάς μας και, σήμερα, οι περισσότεροι Rioters μπορούν να πάρουν τουλάχιστον 12 εβδομάδες γονική άδεια μετ΄ αποδοχών. Είμαι επίσης περήφανος που προσφέρουμε φανταστικά προνόμια στον τομέα της γονιμότητας, της υιοθεσίας και της παρένθετης μητρότητας στους Rioters όλων των φύλων, επειδή γνωρίζουμε πως η οικογένεια μπορεί να είναι ένα απίστευτα πολύτιμο μέρος της ζωής μας

Ακόμα, πρόσφατα ξεκινήσαμε ένα πρόγραμμα αδειών μακρόχρονης υπηρεσίας, στο οποίο οι Rioters με μακρά θητεία μπορούν να απομακρυνθούν πλήρως από τη δουλειά τους. Μαθαίνω με ενθουσιασμό σε ποια μέρη πήγαν, ποια χόμπι ξεκίνησαν κ.λπ. και χαίρομαι που βλέπω την ανανεωμένη νοοτροπία που φέρνουν μαζί τους όταν επιστρέφουν στη Riot.

Με λίγα λόγια: θέλουμε οι Rioters να απολαμβάνουν τη ζωή, όχι απλώς τη δουλειά/ζωή.

Πράγμα που μας φέρνει σε ένα άλλο σημαντικό σημείο της συνταγής για την ισορροπία επαγγελματικής και προσωπικής ζωής στη Riot: στην ανοιχτή πολιτική ρεπό μας.

Βέβαια, αυτές οι πολιτικές έχουν υπάρξει μήλο της έριδας στον κόσμο της τεχνολογίας. Αυτοί που επικρίνουν τις πολιτικές σαν και τη δική μας ισχυρίζονται ότι οι εργαζόμενοι διστάζουν να ζητήσουν ρεπό και, έτσι, δεν εκμεταλλεύονται αυτό το εξαιρετικά πολύτιμο προνόμιο. Αρχικά, δεν μπορούσα να πιστέψω πως υπάρχει τέτοια νοοτροπία, αλλά ισχύει! Οπότε τους αναγκάσαμε, κατά κάποιο τρόπο: κλείνουμε το γραφείο δύο φορές τον χρόνο για να εγκαθιδρύσουμε τις καλοκαιρινές και τις χειμωνιάτικες διακοπές (και συνεχίζουμε να ενθαρρύνουμε τους Rioters να χρησιμοποιούν την ανοιχτή πολιτική ρεπό μας τον υπόλοιπο χρόνο).

Κάθε χρόνο, για μία εβδομάδα το καλοκαίρι και άλλες δύο τον χειμώνα, ολόκληρη η εταιρεία σταματά και παίρνει μια συλλογική βαθιά ανάσα (ήταν σημαντικό να βρούμε και λύσεις για τους Rioters που τρέχουν τα live παιχνίδια και τα esports μας, οπότε αυτοί μεταφέρουν τις υποχρεωτικές διακοπές σε κάποια άλλη περίοδο). Επειδή το ζητούμενο είναι η απόλυτη αποστασιοποίηση από τη δουλειά σε αυτές τις περιόδους και επειδή ολόκληρος ο οργανισμός κάνει διάλειμμα ταυτόχρονα, οι Rioters μπορούν να χαλαρώσουν απολύτως, χωρίς να φοβούνται ότι θα τους περιμένουν ατελείωτα μηνύματα στο Slack ή email που πρέπει να απαντηθούν όταν επιστρέψουν.

Πολλή δουλειά, πολύ παιχνίδι

Φυσικά, παίρνουμε σοβαρά το παιχνίδι όλο τον χρόνο, όχι μόνο στα ρεπό μας.

Από την ίδρυσή της, η Riot πάντα ενθάρρυνε τους Rioters να αφιερώνουν χρόνο για να παίξουν και να βιώσουν όλα όσα φτιάχνουμε. Αυτή η προτροπή παίρνει πολλές μορφές, από το παιχνίδι στα Internet καφέ των εγκαταστάσεών μας (που έχουν ως πρότυπο τα PC bang της Νότιας Κορέας), μέχρι τη συμμετοχή σε δοκιμές ή σε εκστρατείες του Dungeons & Dragons μαζί με φίλους. Είναι πολύ σημαντικό να ξέρουν οι Rioters πώς είναι να παίζεις σαν παίκτης. Παίζω άνετα 15-20 ώρες την εβδομάδα στον ελεύθερό μου χρόνο, πέρα από τις τακτικές δοκιμές παιχνιδιών στις οποίες συμμετέχω στη δουλειά.

Διοργανώνουμε ακόμη και ένα ετήσιο εσωτερικό τουρνουά για κάθε παιχνίδι μας, το οποίο ονομάζεται Rumble (μπορείτε να δείτε βίντεο κατά παραγγελία του Rumble εδώ). Έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι των χαρακτηριστικών που κάνουν τη Riot να ξεχωρίζει και ενώνει τις ομάδες, ακόμη και αν η δουλειά τους στο γραφείο δεν έχει σχεδόν καμία σχέση με την ισορροπία του παιχνιδιού (για παράδειγμα, μία από τις πιο διάσημες ομάδες μας στο Rumble αποτελούταν από Rioters από την ομάδα του Λογιστηρίου). Επίσης, έχει αξιοποιηθεί και για τη δοκιμή νέων λειτουργιών (έχετε τον νου σας γιατί έρχεται σύντομα ένα τουρνουά Valorant που μοιάζει με το Clash). Είναι πράγματι μια ξεχωριστή περίοδος του χρόνου και τα έπαθλα δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητα... Ακόμα με κυριεύει η ζήλια κάθε φορά που βλέπω ένα από εκείνα τα μπουφάν.

Δεν τους ενθαρρύνουμε όμως να παίζουν μόνο τα δικά μας παιχνίδια. Στην πραγματικότητα, προσφέρουμε ένα ετήσιο ποσό, το οποίο αποκαλούμε Χρηματοδότηση για παιχνίδια και στόχος του είναι αποκλειστικά να βοηθήσει τους Rioters να αγοράσουν παιχνίδια των ανταγωνιστών μας. Νιώθουμε διαρκώς την ανάγκη να μαθαίνουμε από τα άλλα στούντιο, από τις επιτυχίες και τα λάθη τους, για να μένουμε συντονισμένοι με τις ανάγκες των παικτών και να δημιουργούμε συναρπαστικές εμπειρίες για χάρη τους.

Γέρνοντας τη ζυγαριά προς όφελος της προσωπικής ζωής

Έχει πλάκα που, όταν πρωτοέφυγα από τη Γαλλία, νόμιζα πως ήταν ένα μέρος στο οποίο ήταν δύσκολο να βγάλεις δουλειά: οι 35 ώρες εργασίας την εβδομάδα και οι μεγάλες καλοκαιρινές διακοπές φάνταζαν σαν μεγάλα εμπόδια στην παραγωγικότητα. Τώρα, μετά από 20 χρόνια, προσπαθώ να φέρω την ίδια νοοτροπία ξεκούρασης και ανάκαμψης στις ομάδες μας στις ΗΠΑ. (Ναι, έμαθα αρκετά πράγματα μέσα σε δύο δεκαετίες). Και αυτό δεν θα είναι εύκολο.

Σε μέρη όπως οι ΗΠΑ, η αντίληψη του τι θεωρείται σκληρή (και πολύτιμη) δουλειά δεν είναι πολύ υγιής. Όμως εγώ, καθώς και όλοι μας στη Riot, εξακολουθούμε να δεσμευόμαστε ότι θα κάνουμε αλλαγές που θα ωφελήσουν τους Rioters, όπως έχουμε κάνει και για τους παίκτες ανά τα χρόνια. Ως επί το πλείστον, οι Rioters είναι πολύ ευχαριστημένοι με τον χώρο εργασίας τους. Και πιστεύω πως για αυτή την ικανοποίηση ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό το γεγονός ότι μπορούν να ζουν τις ζωές τους και να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό στη δουλειά, κρατώντας έτσι και τους παίκτες ευχαριστημένους.

Κλείνοντας, θα σας δώσω μια συμβουλή. Αν δεν έχετε κανονίσει τις επόμενες διακοπές σας, ακόμη και αν σε αυτές σκοπεύετε να κάτσετε στο σπίτι και να απολαύσετε την άδειά σας αγκαλιά με το Steam, ξεκινήστε τώρα να τις κανονίζετε. Και μόλις κάνετε ένα διάλειμμα, προσπαθήστε να μην ξαναρχίσετε τη δουλειά χωρίς να έχετε τουλάχιστον μια αμυδρή εικόνα του πότε θα ξαναπάρετε άδεια. Ο εγκέφαλός σας, όπως και οι συνάδελφοί σας, θα σας ευχαριστήσουν όταν επιστρέψετε γεμάτοι ενέργεια, έτοιμοι να λύσετε προβλήματα και με τη δημιουργικότητά σας να ξεχειλίζει. Δεν υπάρχουν ήρωες στην ανάπτυξη παιχνιδιών, επομένως κρεμάστε την μπέρτα σας και πιάστε τη βαλίτσα που θα πάρετε μαζί σας στην επόμενή σας περιπέτεια.