Στις αρχές του 2000, η ομοφυλοφιλική κοινότητα του Δουβλίνου ήταν πολύ μικρή. Όλοι ήταν λίγο πολύ γνωστοί μεταξύ τους, έστω και τυπικά. Κατά συνέπεια, όταν ο Paul πλησίασε τον Patrick πριν από 17 χρόνια και του ζήτησε να χορέψουν, ο Patrick τον αναγνώρισε αμέσως, όπως και τα μακριά του μαλλιά.
«Αρνήθηκα την πρόσκλησή του –και η αλήθεια είναι ότι το Wuthering Heights της Kate Bush είναι ένα τραγούδι στο οποίο δεν μπορείς να αντισταθείς εύκολα– επειδή δεν μου άρεσαν τα μακριά μαλλιά», λέει ο Patrick γελώντας, καθώς θυμάται την πρώτη του επαφή με τον μέλλοντα σύζυγό του. «Μετά από λίγες εβδομάδες ήταν τα γενέθλιά μου, θα γινόμουν 22 ετών, και ο Paul σκάει μύτη με κοντό μαλλί. Είχε κουρευτεί για μένα. Από τότε είμαστε μαζί.»
Ο Patrick Ryan εργάζεται στη Riot από το 2021 ως Σύμβουλος Διαφορετικότητας και Ένταξης για την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, με έδρα τα γραφεία μας στο Δουβλίνο. Όμως όταν γνώρισε τον Paul, ο Patrick μόλις είχε πάρει το πτυχίο του στην Κοινωνιολογία από το Trinity College του Δουβλίνου.
«Όλη μας η σχέση εξελίχθηκε παράλληλα με ραγδαίες κοινωνικές αλλαγές», δηλώνει ο Patrick. «Όταν ξεκίνησα τη σταδιοδρομία μου δεν ήταν καθόλου εύκολο να είσαι δηλωμένος γκέι και δεν αισθανόμουν καθόλου άνετα. Οπότε έπρεπε να προσέχω πολύ πώς αποκαλούσα τους άλλους γύρω μου και να προσαρμόζω τη συμπεριφορά μου ως προς τους συναδέλφους μου.»
Ο Patrick ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στον κλάδο των χρηματοοικονομικών, αρχικά στη Citibank και αργότερα στη State Street, όπου έμεινε 12 χρόνια. Η σχέση του εξελίχθηκε παράλληλα με τη σταδιοδρομία του.
Ο Paul και ο Patrick αποφάσισαν να συζήσουν και μετά μετακόμισαν στην Πολωνία. Μετά από λίγα χρόνια, επέστρεψαν στην Ιρλανδία. Εκείνον τον καιρό, η σχέση τους πήγαινε από το καλό στο καλύτερο, αλλά ο γάμος ήταν μακρινό όνειρο.
«Στα αρχικά στάδια της καριέρας μου, και της σχέσης μου, ποτέ μου δεν σκέφτηκα ότι θα παντρευόμουν κάποια μέρα», λέει ο Patrick. «Ήταν κάτι που δεν μπορούσαμε να κάνουμε. Οπότε, είχα στο μυαλό μου ότι έτσι θα ήταν πάντα, γιατί δεν πίστευα ότι θα άλλαζε κάτι σε βάθος χρόνου.»
Το ζευγάρι είχε τη δυνατότητα να ταξιδέψει σε κάποια άλλη χώρα για να κάνει τον γάμο του ή να συνάψει σύμφωνο αστικής ένωσης, αλλά καμία από αυτές τις επιλογές δεν τους ικανοποιούσε.
«Ήταν πολύ σημαντικό για εμάς να παντρευτούμε στην Ιρλανδία», μας εξήγησε ο Patrick. «Οι ζωές μας είναι εδώ, οι φίλοι μας είναι εδώ, οι οικογένειές μας είναι εδώ.»
Το 2015, η Ιρλανδία νομιμοποίησε τον γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου. Αν και δεν ήταν η πρώτη χώρα που ψήφισε νόμο για ίσα δικαιώματα στον γάμο, ήταν η πρώτη χώρα που το θέμα τέθηκε σε δημοψήφισμα.
«Η επικράτηση της νομιμοποίησης του γάμου μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου ήταν σαρωτική», θυμάται ο Patrick. «Ζήτησαν από ένα ολόκληρο έθνος να αποφασίσει κάτι που επηρεάζει άμεσα εμένα, τον σύντροφο και τη ζωή μου. Ήταν πολύ σημαντικό να λάβουμε μέρος σε όλο αυτό. Ξαφνικά, δεν μας εμπόδιζε τίποτα να παντρευτούμε και θέλαμε να το κάνουμε εδώ.»
Πάνω από 1,2 εκατομμύρια Ιρλανδοί πολίτες ψήφισαν υπέρ του δημοψηφίσματος περί ίσων δικαιωμάτων στον γάμο, δηλαδή πάνω από το 62% των ψηφοφόρων. Ο νόμος τέθηκε σε ισχύ στις 16 Νοεμβρίου 2015. Ο πρώτος γάμος μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου στην Ιρλανδία έγινε την αμέσως επόμενη ημέρα.
Όπως και άλλες παρόμοιες ψηφοφορίες, ήταν ένα σημαντικό ορόσημο για την ισότητα και την αναγνώριση της διαφορετικότητας. Όμως οι μεταβολές που συμβαίνουν στην κοινωνία δεν είναι τόσο ξεκάθαρες όσο η πλειοψηφία ενός λαού που ψηφίζει υπέρ της ισότητας. Οι κοινωνικές μεταβολές είναι πιο δύσκολο να προσδιοριστούν, αλλά παραμένουν αναγνωρίσιμες. Πραγματοποιούνται με την ελεύθερη αλληλεπίδραση των ανθρώπων, με τον τρόπο που εκφράζονται, με τις πρωτοβουλίες οργανισμών και κοινοτήτων με στόχο τη συμπερίληψη και την επιμόρφωση.
«Θυμάμαι όταν ήταν να φύγω για την Πολωνία, συζητούσα με τον προϊστάμενό μου για τις πρακτικές λεπτομέρειες της μετακόμισης και η κουβέντα έφτασε στον σύντροφό μου», λέει ο Patrick. «Θυμάμαι που έπρεπε να τον διορθώσω και να πω ότι ο σύντροφός μου είναι άντρας. Ήταν κάπως αμήχανο. Όλα πήγαν καλά, αλλά υπήρχε μια αμηχανία και η συνάντησή μας έληξε πιο γρήγορα, θυμάμαι που ένιωθα σαν να βιαζόταν να με διώξει.
«Όταν όμως γύρισα πίσω μετά από μερικά χρόνια, κάτι είχε αλλάξει», συνεχίζει ο Patrick. «Η εταιρεία είχε μια πιο χαλαρή, φιλική νοοτροπία. Πιστεύω ότι αυτό συνέβη λόγω των αλλαγών στην κοινωνία, ο κόσμος άρχισε να μιλάει πιο ανοιχτά για τις σχέσεις του, ιδιαίτερα στη δουλειά.»
Βέβαια, υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν ακόμα. Πολλά μέρη σε όλον τον κόσμο δεν επιτρέπουν καθόλου την πρόσβαση σε άτομα της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+, ενώ κάποια είναι εντελώς αφιλόξενα. Οι εταιρείες έπρεπε να αλλάξουν ουσιαστικά. Το πρώτο βήμα είναι η παραδοχή ότι η νοοτροπία μιας εταιρείας έχει σημαντικά προβλήματα —το ξέρουμε καλά αυτό το βήμα από πρώτο χέρι.
Όμως, όπως και η κοινωνία, οι εταιρείες μπορούν να αλλάξουν και μάλιστα επιβάλλεται να το κάνουν. Αυτός είναι ο βασικός στόχος του Patrick αυτήν τη στιγμή.
«Βρίσκομαι σε έναν σταθμό της ζωής μου όπου νιώθω άνετα με τον εαυτό μου», δηλώνει ο ίδιος. «Δεν αναγκάστηκα να ζήσω την τραυματική στιγμή της αποκάλυψης του σεξουαλικού προσανατολισμού μου στη δουλειά. Έμαθα όμως ότι υπήρχαν συνάδελφοι, στην ίδια ηλικία με εμένα, που είχαν παιδιά και αναγκάστηκαν να αμφισβητήσουν την ταυτότητα και τη σεξουαλικότητά τους καθώς μεγάλωναν. Οπότε αυτοί οι φίλοι έπρεπε να αποκαλύψουν την αλήθεια, ενώ ζούσαν ως ετεροφυλόφιλοι γονείς με σεξουαλική ταυτότητα που συνέπιπτε με τη βιολογική τους. Και, όπως ήταν φυσικό, είχαν ερωτήσεις. Τι πρέπει να κάνω; Πώς να το εξηγήσω στα παιδιά μου; Πώς θα υποστηρίξω την οικογένειά μου; Οπότε, έθεσα έναν μακροπρόθεσμο στόχο: να δημιουργήσω μια πηγή πληροφόρησης που θα βοηθούσε αυτούς τους ανθρώπους.»
Στην προσπάθειά του να πετύχει αυτόν τον στόχο, ο Patrick δέχτηκε να αναλάβει τη δημιουργία και να λάβει μέρος στη διεύθυνση της κοινότητας Pride Network στη State Street. Την ίδια χρονική περίοδο, συμμετείχε στην ίδρυση του FuSIoN - του δικτύου συμπερίληψης χρηματοοικονομικών υπηρεσιών της Ιρλανδίας. Το FuSIoN είναι ένα δίκτυο κοινοτήτων Pride που δημιουργήθηκε από την ένωση αντίστοιχων πρωτοβουλιών επτά τραπεζών και οργανισμών παροχής χρηματοοικονομικών υπηρεσιών. Σήμερα, περιλαμβάνει πάνω από τριάντα επιμέρους δίκτυα. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στο FuSIoN, ο Patrick ήταν επικεφαλής του πυλώνα σταδιοδρομίας και επαγγελματικής ανάπτυξης.
«Έπρεπε να υπάρχει ένας στόχος, μια στρατηγική», λέει ο Patrick. «Μερικά δίκτυα Pride κάνουν μόνο μια γιορτή τον Ιούνιο. Αλλά για μένα, για να αναλάβω κάτι τέτοιο, έπρεπε να υπάρξει μεγαλύτερος αντίκτυπος.»
Η πρώτη εκδήλωση ήταν η βασική ορολογία της κοινότητας ΛΟΑΤ, ώστε να γίνουν κατανοητοί οι όροι και οι λέξεις που περιγράφουν τις πολλές διαφορετικές σεξουαλικές ταυτότητες των επιμέρους κοινοτήτων που αποτελούν την κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ+. Σε συνεργασία με την οικογενειακή οργάνωση της State Street, το δίκτυο Pride συμμετείχε σε εκδηλώσεις με παρουσία εφήβων και παιδιών. Τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να κερδίσουν δωράκια Pride, αλλά το πιο σημαντικό ήταν ότι μπορούσαν να κάνουν ερωτήσεις και να λύσουν τις απορίες τους.
«Η δημιουργία αυτών των δικτύων και η συνεργασία με αυτούς τους τρόπους μάς έδωσε την ευκαιρία να συνεισφέρουμε στην ουσιαστική αλλαγή της κοινωνίας», δηλώνει ο Patrick. «Ο αντίκτυπος αυτών των εκδηλώσεων ήταν αισθητός σε όλο τον οργανισμό. Πιστεύω ότι έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε κάτι παρόμοιο στη Riot, ιδιαίτερα στις περιοχές Ευρώπης, Μέσης Ανατολής και Αφρικής.»
Η Riot είναι μια εταιρεία που διακηρύσσει ότι η εμπειρία των παικτών είναι η βασική της προτεραιότητα, άρα πρέπει να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον όπου όλοι οι Rioters είναι ευπρόσδεκτοι και μπορούν να είναι ο εαυτός τους. Οι παίκτες προέρχονται από πολλές διαφορετικές κοινότητες και το ίδιο ισχύει και για τους Rioters. Αν θέλουμε να απευθυνθούμε σε όλους τους παίκτες, πρέπει να υπάρχει εκπροσώπηση εντός της Riot, ώστε τα παιχνίδια μας να προσφέρουν τις καλύτερες δυνατές εμπειρίες, ανεξάρτητα από την προέλευση, την ταυτότητα ή τις διαπροσωπικές σχέσεις των παικτών.
Στο παρελθόν, είχαμε προβλήματα ως εταιρεία σε αυτούς τους τομείς. Αν υποκριθούμε ότι αυτά τα προβλήματα δεν υπήρξαν ποτέ, δεν προσφέρουμε τίποτα σε κανέναν. Η Riot προσπαθεί με κάθε τρόπο να εντοπίσει αυτά τα προβλήματα και να κάνει τις απαραίτητες αλλαγές σε όλη την εταιρεία.
«Όταν έστειλα την αίτησή μου για πρόσληψη στη Riot, έκανα μια σχετική έρευνα και βρήκα αμέσως [την κάλυψη για τη Riot] στο Kotaku και το θέμα [με την πόλη] Νιγιόμ [στη Σαουδική Αραβία]», λέει ο Patrick. «Οι εκπρόσωποι της εταιρείας εκφράστηκαν με μεγάλη ειλικρίνεια και μου εξήγησαν ότι θέλουν να ξεφύγουν από τα λάθη του παρελθόντος και να μάθουν από τις κακές εμπειρίες τους και ότι είναι πρόθυμοι να εργαστούν σκληρά για να τα καταφέρουν.»
«Αυτό που με εντυπωσίασε στη Riot ήταν η δέσμευσή τους στις αρχές της διαφορετικότητας και της ένταξης», συνεχίζει. «Μίλησα με τα μέλη της ομάδας Διαφορετικότητας και Ένταξης και αποφάσισα ότι ήθελα πολύ να συνεργαστώ μαζί τους. Όμως, το έργο μας δεν είναι καθόλου εύκολο, αν θέλουμε να κάνουμε μια εταιρεία παγκόσμιας απήχησης ανοιχτή σε όλους. Έχουμε στη διάθεσή μας μια πολυπληθή ομάδα που αντιστοιχεί σε ένα ικανοποιητικό ποσοστό του συνολικού εργατικού δυναμικού της Riot και είμαστε αποφασισμένοι να δημιουργήσουμε τα δίκτυα που χρειάζονται τα εργαζόμενα άτομα ώστε να αισθάνονται ότι απολαμβάνουν ίσες ευκαιρίες και ότι είναι ευπρόσδεκτα στη Riot.»
Στη Riot αποκαλούμε τα δίκτυα εργαζομένων «Ομάδες Συμπερίληψης της Riot» ή «RIG» (Riot Inclusion Groups) για συντομία. Είναι οργανώσεις όπου μπορούν να συγκεντρώνονται τα μέλη μειονοτήτων και περιθωριοποιημένων κοινοτήτων, όπως και οι υποστηρικτές τους, να μοιράζονται τις κοινές τους εμπειρίες και να εκφράζονται μαζικά εντός της Riot. Προς το παρόν, υπάρχουν επτά τέτοιες ομάδες:
- Η ομάδα Filipinos At Riot, η οποία ενισχύει, ενώνει και αναδεικνύει άτομα από τις Φιλιππίνες τόσο εντός της Riot όσο και στην κοινότητα των παικτών
- Οι Rainbow Rioters που υποστηρίζουν κοινότητες και προϊόντα φιλικά προς τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα εντός και εκτός της Riot.
- Η ομάδα Riot Alliance of Diverse Genders η οποία συμμετέχει ενεργά στη δημιουργία ενός περιβάλλοντος όπου τα άτομα όλων των φύλων συμπεριλαμβάνονται και εκπροσωπούνται στα προϊόντα της Riot.
- Η ομάδα Riot Noir που εργάζεται για την ενίσχυση της φωνής της μαύρης κοινότητας και τη βελτίωση της εκπροσώπησής της στη Riot, εντός και εκτός των προϊόντων.
- Η ομάδα Riot Unidos που παρέχει ένα φιλικό περιβάλλον για τους Rioters της Λατινοαμερικάνικης κοινότητας και τους συμμάχους τους, το οποίο προωθεί την επίγνωση, τη σύσφιξη των πολιτισμικών δεσμών και την κοινωνική δράση.
- Η ομάδα Veterans@Riot που υποστηρίζει τους βετεράνους Rioters και τους συμμάχων τους, βελτιώνοντας την εκπροσώπηση στον χώρο των παιχνιδιών.
- Η Asian and Pacific Islanders at Riot, η νεότερη ομάδα μας, η οποία υποστηρίζει άτομα ασιατικής καταγωγής και άτομα που κατάγονται από τα νησιά του Ειρηνικού, προβάλλοντας κοινές εμπειρίες και βελτιώνοντας την εκπροσώπησή τους στα παιχνίδια.
Ο Patrick είναι ένας από τους πολλούς Rioters που εργάζεται για την ανάπτυξη αυτών των ομάδων, ώστε να εξελιχθούν σε διεθνείς δομές. Αυτές οι ομάδες καλύπτουν πολλές διαφορετικές ταυτότητες και κοινότητες και συχνά οργανώνουν μικτές εκδηλώσεις που αναδεικνύουν τα κοινά στοιχεία διαφορετικών πολιτισμών. Για τον Μήνα Υπερηφάνειας, οι Rainbow Rioters ανέλαβαν ηγετικό ρόλο, καταστρώνοντας τη στρατηγική μας όσον αφορά τις εκδηλώσεις Υπερηφάνειας, διοργανώνοντας τη συμμετοχή μας σε παρελάσεις Υπερηφάνειας και αναδεικνύοντας τα μέλη της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+ χωρίς περιορισμούς.
«Υπάρχουν κι άλλα πράγματα που πρέπει να αλλάξουν ή να βελτιωθούν για τα μέλη της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ», λέει ο Patrick. «Ναι, γίνονται συζητήσεις, αλλά η ομοφοβία υπάρχει ακόμα στον πολιτισμό, ενώ μερικές φορές εξακολουθεί να αποτελεί μέρος της ισχύουσας νομοθεσίας. Υπάρχει ακόμα βία κατά των ατόμων ΛΟΑΤΚΙ, όπως και διακρίσεις. Οι εκδηλώσεις Υπερηφάνειας είναι μια ευκαιρία να ενημερώσουμε κι άλλους ανθρώπους, να ξεκινήσουμε συζητήσεις. Η υποστήριξη από την υπόλοιπη κοινωνία είναι πολύ σημαντική, αλλά αν αποφασίσετε να έρθετε να γιορτάσετε μαζί μας σε κάποια παρέλαση Υπερηφάνειας, καλό θα ήταν να μας υποστηρίξετε και όλες τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου. Αντισταθείτε. Εκφραστείτε. Αναλάβετε δράση. Μιλήστε. Αυτό χρειάζεται η κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ, όχι μόνο αυτόν τον μήνα, αλλά όλον τον χρόνο.»